Ա­շու­նը ե­կավ, ու ինչ­պես մեր քա­ղա­քա­կան դաշ­տին է բնո­րոշ, խոս­քուզ­րույ­ցի թե­ման քա­ղա­քա­կան «ե­ղա­նա­կի» թե­ժա­ցումն է։ Թվում է, թե ան­կախ Հա­յաս­տա­նի ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տում ա­մեն ինչ այն­քան հին է ու ան­փո­փոխ, որ կա­րող ես ա­րագ հաս­կա­նալ, թե ինչ սցե­նար­ներ են մտմ­տում ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րը։

Պարզվում է, որ մեր երկրում այնքան քիչ խնդիր կա, որ խորհրդարանական մեծամասնության ներկայացուցիչների ողջ դարդն ու ցավը ԶԼՄ-ներին պատժելն է, մասնավորապես ընդդիմադիր, որովհետև շատ վաղուց նրանցից մեկը արդեն հասարակությանն առաջարկում էր դասակարգել լրատվամիջոցներին և չկարդալ, չդիտել «չար ու թունավոր» ընդդիմադիր լրատվամիջոցների արտադրանքը։

Այսօր խորհրդարանը սեպտեմբերի 11-ից արտակարգ դրությունը վերացնելու որոշումն ընդունեց։ Այն իր տեղը զիջելու է կարանտինին։ Ի թիվս այլ օրենսդրական կարգավորումների, մեջտեղից դուրս է մղվում նաև մարդկանց «տեղորոշելու» հարցը։

Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րար Ար­սեն Թո­րո­սյանն ար­ձա­կուրդ է մեկ­նել: Ո­լոր­տի հար­ցե­րը «լու­ծե­լուց», կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ «հրա­շա­լի» պայ­քար մղե­լուց ու Հա­յաս­տա­նը հա­մա­վա­րա­կի ճի­րան­նե­րից «ա­զա­տե­լուց» հե­տո, ըստ երևույ­թին, մի խոր հո­գոց է հա­նել ու մեկ­նել վաս­տա­կած հան­գս­տի:

Հան­գս­տյան այս շր­ջա­նում բա­վա­կան ակ­տիվ էին նախ­կին նա­խա­գահ­նե­րը։ Երկ­րորդ և եր­րորդ նա­խա­գահ­ներն ա­սու­լիս­ներ հրա­վի­րե­ցին ու եր­կար խո­սե­ցին։ Ե­թե Սերժ Սարգ­սյա­նը ո­րո­շել է ո­րո­շա­կի թե­մա­նե­րով ա­ռան­ձին ա­սու­լիս­ներ հրա­վի­րել, ա­պա Ռո­բերտ Քո­չա­րյանն այս ըն­թաց­քում խո­սեց գրե­թե բո­լոր խն­դիր­նե­րից։

Քա­ղա­քա­կան աշ­նան մո­տե­նա­լուն պես՝ թեժ աշ­նան թե­մա­յի աշ­խու­ժաց­մա­նը զու­գա­հեռ‚ ա­վե­լի ու ա­վե­լի ակ­տի­վա­ցան հար­ցերն այն մա­սին, թե ներ­քա­ղա­քա­կան կյան­քում, ի վեր­ջո, ինչ հե­ռան­կար­ներ են սպաս­վում։ Խոս­քը նախ և ա­ռաջ իշ­խա­նու­թյուն-ընդ­դի­մու­թյուն փոխ­հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի վե­րա­բե­րյալ է։ Ամ­ռա­նը, երբ կար­ծես թե հա­րա­բե­րա­կան ան­դոր­րի ա­միս­ներ պետք է լի­նեին, քա­ղա­քա­կան կյան­քը ե­ռում էր։

Ի՞նչն է ա­մե­նաբ­նո­րո­շը Հա­յաս­տա­նին 2020-ի աշ­նան սկզ­բին: Հա­սա­րա­կու­թյան գերբևե­ռա­ցու­մից բա­ցի՝ գեր­շեր­տա­վո­րու­մը: Ա­վե­լի ստույգ՝ դե­րա­բա­ժա­նու­մը: Շատ ա­րագ վե­րա­կան­գն­վեց ի­րա­կան կյան­քից, մարդ­կանց հոգ­սե­րից ու կա­րիք­նե­րից կտր­ված քա­ղա­քա­կան է­լի­տա­յի, որ­տեղ միայն իշ­խա­նու­թյու­նը չէ, այլև հին ու նոր ընդ­դի­մու­թյուն­նե­րը, և ժո­ղովր­դի միջև խզու­մը:

ՀՀ նախագահի աշխատակազմը՝ «Վարչական դատավարության օրենսգրքում լրացում և փոփոխություններ կատարելու» և «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքում լրացում կատարելու մասին» օրենքների մասին՝ «Վարչական դատավարության օրենսգրքում լրացում և փոփոխություններ կատարելու» և «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքում լրացում կատարելու մասին» օրենքները (այսուհետ՝ Օրենքներ) ՀՀ նախագահի ստորագրմանն են ներկայացվել 2020-ի հուլիսի 13-ին:

Նա­խորդ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին հա­ճախ էին քն­նա­դա­տում, թե այս կամ այն պաշ­տո­նյա­յին հե­ռաց­նում են աշ­խա­տան­քից պատ­ճառ­նե­րի մա­սին հա­սա­րա­կու­թյա­նը ոչ մի տե­ղե­կու­թյուն չտա­լով, կամ աղմ­կա­հա­րույց դեպ­քեր էին լի­նում ինչ-որ պաշ­տո­նյա­յի, մարզ­պե­տի շուրջ, իսկ նրանք շա­րու­նա­կում էին ա­մուր նս­տած մնալ ի­րենց ա­թոռ­նե­րին։

Սփյուռ­քի գոր­ծե­րով հանձ­նա­կա­տա­րի գրա­սե­նյա­կի 10 պաշ­տո­նյա միան­գա­մից ա­զատ­վել է աշ­խա­տան­քից: Ո­րո­շու­մը ե­րեկ ստո­րագ­րել է վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը: Պատ­ճա­ռը, ըստ «Ի­րա­տե­սի» տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի, Սփյուռ­քի հայ­կա­կան հա­մայ­նք­նե­րում ադր­բե­ջան­ցի­նե­րի հետ գրանց­ված մի­ջա­դե­պերն են, մաս­նա­վո­րա­պես՝ հա­կա­ծի­րա­նա­յին «օ­պե­րա­ցիան»: